Drogocenna to ja i Ty – warsztaty dla kobiet
„Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę.
Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem.”
Rdz 12, 1-2
Brzmi przekonująco?
Powiesz, że tak, bo to słowa samego Boga, ale gdyby powiedział to do Ciebie… Read More
Dzisiejsza data sprzyja myśleniu, że oto od dziś wszystko albo chociaż wiele się zmieni, bo przecież zaczął się NOWY rok. Marzenia i mniej lub bardziej mgliste cele kłębią się w głowie…
ale najprawdopodobniej…
wyglądasz tak jak wczoraj,
myślisz tak jak wczoraj,
mówisz tak jak wczoraj,
słuchasz tak jak wczoraj,
Twoje relacje są takie jak wczoraj,
otaczją Cię ci sami ludzie,
masz te same problemy,
cieszą Cię te same sprawy,
masz przed sobą te same obowiązki i wyzwania. Read More
Od urodzenia drugiego dziecka nie miałam czasu/sił nic napisać, ale był to owocny czas dla mnie jako osoby. Czas poznawania siebie na nowo, czas wyznaczania/weryfikowania moich priorytetów, czas zaprzyjaźniania się z nowym członkiem rodziny, czas dla rodziny. Przeżyłam też dwojakiego rodzaju rekolekcje, które nastąpiły zaraz po sobie – pierwsze to tydzień w szpitalu z Synkiem, drugie to IIº Oazy Rodzin, czyli „Exodus”.
Pobyt w szpitalu był dla mnie doświadczeniem, dzięki któremu rozbudziła się we mnie jeszcze większa wdzięczność wobec faktu istnienia mojej rodziny, relacji w niej panujących oraz wyznawanych przez nią wartości. Był to niewątpliwie czas oczyszczenia z myślenia kategoriami „niedostatku” (patrz Życiodajne Słowo z 11.01.2016). Read More
Zamknij oczy. Wyobraź sobie, ale także poczuj, że jesteś dzieckiem.
Nie, nie wspominaj swojego dzieciństwa (czy było radosne czy trudne), ale stań się na chwilę małym człowiekiem, który nie ma mnóstwa dorosłych, codziennych zobowiązań (praca, edukacja, rachunki, zakupy, dom, itp., itd.).
Co czujesz?
Wolność? Radość? Zaskoczenie? A może to zadanie jest dla Ciebie sporą trudnością?
Jako dziecko masz wolny od zobowiązań umysł, więc możesz śmiać się, tańczyć, bawić, możesz odkrywać świat, zająć się czymś co Cię po prostu w tej chwili interesuje, cały zaangażować się w zdobywanie nowej umiejętności, możesz okazać komuś miłość, uśmiechnąć się… Read More
Czy znam moje serce?
Czy wiem, co je wypełnia? Jakie uczucia, emocja, pragnienia?
Czy to, co je wypełnia napełnia mnie dumą?
Czy może wstydzę się pokazać to innym?
W jednym z pierwszych rozważań Życiodajnego Słowa („Imię”) zadałam pytanie:
Z czym idziesz przez swoje dzisiaj?
Wzorem jest dla nas Dawid, który mówił do Goliata:
„Ty idziesz na mnie z mieczem, dzidą i zakrzywionym nożem,
ja zaś IDĘ na ciebie W IMIĘ PANA ZASTĘPÓW.”
1 Sm 17, 45 Read More
Trwamy w radości Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Chcę Cię zatem zapytać czy jesteś gotowy/gotowa na Twoje zmartwychwstanie?
Życie chromego z dzisiejszego pierwszego czytania było bardzo jednostajne – codziennie wyglądało tak samo: „Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę.” (Dz 3, 2b) Read More
Czy masz świadomość swoich predyspozycji, umiejętności, darów, talentów? Nazwa nazwą, ale pytając inaczej: czy wiesz czym jesteś obdarowany? Co zostało Tobie darmo dane? Znasz tę prawdę o sobie?
Poznanie siebie, doświadczenie prawdy o sobie daje wolność. Gdy znasz prawdę nie ma gdybania, wątpliwości, życia przeszłością lub przyszłością. Jest tylko dzień dzisiejszy i jego możliwości. Read More
Jak to jest z tą naszą przeszłością? Większość chce o niej zapomnieć, a każdy nie chce pamiętać przynajmniej o kilku sprawach. Czy ktokolwiek cieszy się na wspomnienie KAŻDEJ minionej chwili swojego życia? Jeśli tak, zazdroszczę.
Sytuacje, których wspomnienie jest bolesne, wzbudzające smutek, poczucie krzywdy, żal można podzielić na dwie grupy: Read More
Czy zastanawiałeś się kiedyś nad tym kim jesteś? Tak, człowiekiem. Do tego uczniem, studentem, córką, synem, żoną, mężem itd.
Pytam, czy naprawdę zastanawiałeś się nad tym, jakim stworzył Cię Bóg?
W przeszłości, gdy było mi źle z samą z sobą w ogóle się nad tym zastanawiałam, a odczucia wobec własnej osoby były raczej negatywne – nic nie umiem, nic mi nie wychodzi, nie poradzę sobie z tym czy tamtym, reaguję nie tak jakbym chciała, w relacjach nie daję rady…
Ode mnie i od Ciebie zależy jaki charakter będzie miał ten czas. Co mamy do wyboru następujące opcje:
1. Ubranie wora pokutnego, umartwianie się (źle rozumiane) – ogółem traktowanie WP jako czas uciążliwy, dołujący, zabierający radość życia, bo przecież „trzeba” przeżywać go z powagą i postem.
2. Odpuścić sobie robienie czegokolwiek, bo przecież i tak „nie dam rady z niczego zrezygnować, ani nawrócić się w kilka dni”.
albo… Read More